Wildlife
Blijf op de hoogte en volg Anne-lys
26 September 2012 | Australië, Philip Island
De laatste keer dat we schreven waren we net aangekomen in Narooma. Dit plaatsje is een onderdeel van de staat Eurobodella dat bestaat uit de plaatsen Batemans Bay, Moruya en Narooma. In Narooma hebben we de vallende rotsen ontdekt, met zeehonden die op deze rotsen lagen. We zouden om 12.30 uur een tour maken waar we zouden gaan snorkelen maar helaas waren hier niet genoeg aanmeldingen voor. Daarom hebben we om 15.30 uur een andere tour geboekt. In de tussentijd hebben we het dorpje verkend. De tour die we hebben gedaan was geweldig. We gingen met een boot de oceaan op, op zoek naar walvissen. De bestuurder van de boot had contact met een man die een sateliet had waar hij de walvissen op spotte. Eerst kwamen we allemaal dolfijnen tegen; voor, naast, achter de boot. En toen 4 walvissen. Ze kwamen boven water, gingen onder de boot door, voor d eboot. Na een tijd hiervan te hebben genoten gingen we richting een eiland waarvan we de naam even niet meer van weten. Hier woont een man die excursies geeft. We zijn de toren op geweest met een schitterend uitzicht. Er woont ook een pinguing kolonie. Op het eiland staan boxen waar ze in wonen. Overdag halen ze voedel en komen in het begin van de avond weer op het land. Een hele kolonie waggelend naar hun hutje. Toen met de boot terug, 4 uur onderweg. We slapen op de parkeerplaats van de haven.
Bij Naaroma kregen we de tip om naar Mystery Bay te gaan, dit hebben we gedaan. Ontbijten aan het strand terwijl de zon op komt. We raken aan de praat met een man die ons wijst op een feest in Candelo. Hier hebben we wel oren naar. Hij wijst ons een mooie route hoe we kunnen rijden om hier te komen. Eerst langs Tilba-Tilba, een mooi oud-historisch dorpje. Toen kwamen we in Barmagui. Daar naar de toeristen informatiecentrum en zagen een kaartje van de Mudula falls, daar wilden we wel heen. Volgens de GPS 2 uren rijden, dit geloven we niet omdat het maar 40 km is. Onderweg komen we mooie gebieden tegen en de weg ging een bos in waar het echt een rimboe was. Eerst waren we overdonderd door de 2 kangeroes die we zagen, ze sprongen voor onze auto. Om door het bos te komen moesten we takken weghalen, gaten vullen om niet vast te komen, het was best een spannende rit, een uur door de rimboe. De tank raakte ook nog eens aardig leeg maar we waren er nog niet. Eindelijk werd de weg begaanbaarder en kwamen er borden. Nog een half uur tot de watervallen. Kwamen een man tegen die ons vertelde dat de kortste route richting bewoonde wereld onbegaanbaar was i.v.m. een vallende boom, maar wij wilden benzine. Met zijn 2en zou het wel lukken, wij achter de man aan en na een tijd weer op de highway, dit voelde goed aan. We wilden naar Beta. Onderweg was er file i.v.m. werkzaamheden. In Australie zijn veel mooie trucks en vlak voor ons in de file stond één die moest en zou op de foto. Terwijl we in de file staan hangen we de tourist uit en ren ik naar de truck om deze te fotograferen. Aankomend in Beta nemen we even rust, bijkomen van datgene wat we hebben meegemaakt en om te eten. Toen op naar Candelo, een klein schattig dorpje. We staan op een openbare parkeerplaats tegenover het cafe. Iedereen heeft het over het feest dus moet het vast wel wat zijn. Eens in de maand wordt dit georganiseerd, inwoners komen verkleed en doen hun acts. Veel gepraat en mensen leren kennen. De volgende dag hadden we om 8.30 uur een afspraak met Peet voor een ontbijt. Hij legde onze route vast die we nog moeten doen. Kwamen in een ander deel van het dorpje; echt country en western. Als Lucky Luck er was geweest zouden we dat hebben geloofd. Anderhalf uur later wachte Aly op ons bij de kroeg. Hij nam ons mee naar zijn huis in Panbula waar hij samen met Sam woont. Ze besluiten ons mee te nemen op de boot. Eerst eten en drinken halen, dan op weg. We hebben onze eigen boot mee en laten die te water. Na ongeveer een kwartier te hebben gevaren komen we bij een verschrikkelijk mooie Bay waar we gaan picknicken. Sem neemt ons later mee het bos in voor een excursie waar we op zoek gaan naar eten en drinken; net een leven als aboriginal. We hebben een grote zeeegel gezien. Terug bij de boot gingen we heerlijk zwemmen. We zagen dolfijnen en in de verte een walvis. Deze wilden we wel van dichtbij zien. Erheen met de boot maar niet gevonden. Terug naar de kust lieten ze ons weer een mooi plekje zien waar koala's moesten zijn maar waren er niet. De derde stop was voor het eten van oesters. Na zelf nog te hebben gevaren weer terug op het vaste land. Bij hun thuis vuur gemaakt, pizza gehaald en in de pub geweest. Onderweg naar hun huis weer veel kangeroes gespot. De volgende dag brengt Oly ons weer naar de camper en picknicken we met zijn drieën. Later rijden we verder en rijden via Wyldham naar Eden. We gaan tanken en ontmoeten daar een man die ons uitnodigt voor de lunch. Om de lunch te krijgen moeten we eerst even een vrouw helpen om bedden te sjouwen, dit hebben we er graag voor over. Toen op weg naar de bestemming van de dag; Mallacootta. We rijden de staat Victoria binnen. De volgende dag hebben we even geen zin om engels te spreken en doen een lekkere wandeling; even met zijn tween.
Na hier twee nachten te zijn geweest gaan we richting Marlo. Onderweg het echte platteland gezien. Na een korte stop gaan we naar Bocken waar we een walk door ondergrondse grotten doen. Hierna rijden we door naar Promotory national park. Dit is het uiterste puntje van Australie, waar we een mooie wandeling maken. Dezelfde dag rijden we nog door naar Philiph Island, waar we nu zijn.
Ons busje (gelijk aan het BZV-busje) is al aardig ons huisje: versierd met schelpenslingers en magneten voor de spaarders in Nederland.
Volgende keer meer, de tijd is om!
Liefs Petra en Anne-lys
Bij Naaroma kregen we de tip om naar Mystery Bay te gaan, dit hebben we gedaan. Ontbijten aan het strand terwijl de zon op komt. We raken aan de praat met een man die ons wijst op een feest in Candelo. Hier hebben we wel oren naar. Hij wijst ons een mooie route hoe we kunnen rijden om hier te komen. Eerst langs Tilba-Tilba, een mooi oud-historisch dorpje. Toen kwamen we in Barmagui. Daar naar de toeristen informatiecentrum en zagen een kaartje van de Mudula falls, daar wilden we wel heen. Volgens de GPS 2 uren rijden, dit geloven we niet omdat het maar 40 km is. Onderweg komen we mooie gebieden tegen en de weg ging een bos in waar het echt een rimboe was. Eerst waren we overdonderd door de 2 kangeroes die we zagen, ze sprongen voor onze auto. Om door het bos te komen moesten we takken weghalen, gaten vullen om niet vast te komen, het was best een spannende rit, een uur door de rimboe. De tank raakte ook nog eens aardig leeg maar we waren er nog niet. Eindelijk werd de weg begaanbaarder en kwamen er borden. Nog een half uur tot de watervallen. Kwamen een man tegen die ons vertelde dat de kortste route richting bewoonde wereld onbegaanbaar was i.v.m. een vallende boom, maar wij wilden benzine. Met zijn 2en zou het wel lukken, wij achter de man aan en na een tijd weer op de highway, dit voelde goed aan. We wilden naar Beta. Onderweg was er file i.v.m. werkzaamheden. In Australie zijn veel mooie trucks en vlak voor ons in de file stond één die moest en zou op de foto. Terwijl we in de file staan hangen we de tourist uit en ren ik naar de truck om deze te fotograferen. Aankomend in Beta nemen we even rust, bijkomen van datgene wat we hebben meegemaakt en om te eten. Toen op naar Candelo, een klein schattig dorpje. We staan op een openbare parkeerplaats tegenover het cafe. Iedereen heeft het over het feest dus moet het vast wel wat zijn. Eens in de maand wordt dit georganiseerd, inwoners komen verkleed en doen hun acts. Veel gepraat en mensen leren kennen. De volgende dag hadden we om 8.30 uur een afspraak met Peet voor een ontbijt. Hij legde onze route vast die we nog moeten doen. Kwamen in een ander deel van het dorpje; echt country en western. Als Lucky Luck er was geweest zouden we dat hebben geloofd. Anderhalf uur later wachte Aly op ons bij de kroeg. Hij nam ons mee naar zijn huis in Panbula waar hij samen met Sam woont. Ze besluiten ons mee te nemen op de boot. Eerst eten en drinken halen, dan op weg. We hebben onze eigen boot mee en laten die te water. Na ongeveer een kwartier te hebben gevaren komen we bij een verschrikkelijk mooie Bay waar we gaan picknicken. Sem neemt ons later mee het bos in voor een excursie waar we op zoek gaan naar eten en drinken; net een leven als aboriginal. We hebben een grote zeeegel gezien. Terug bij de boot gingen we heerlijk zwemmen. We zagen dolfijnen en in de verte een walvis. Deze wilden we wel van dichtbij zien. Erheen met de boot maar niet gevonden. Terug naar de kust lieten ze ons weer een mooi plekje zien waar koala's moesten zijn maar waren er niet. De derde stop was voor het eten van oesters. Na zelf nog te hebben gevaren weer terug op het vaste land. Bij hun thuis vuur gemaakt, pizza gehaald en in de pub geweest. Onderweg naar hun huis weer veel kangeroes gespot. De volgende dag brengt Oly ons weer naar de camper en picknicken we met zijn drieën. Later rijden we verder en rijden via Wyldham naar Eden. We gaan tanken en ontmoeten daar een man die ons uitnodigt voor de lunch. Om de lunch te krijgen moeten we eerst even een vrouw helpen om bedden te sjouwen, dit hebben we er graag voor over. Toen op weg naar de bestemming van de dag; Mallacootta. We rijden de staat Victoria binnen. De volgende dag hebben we even geen zin om engels te spreken en doen een lekkere wandeling; even met zijn tween.
Na hier twee nachten te zijn geweest gaan we richting Marlo. Onderweg het echte platteland gezien. Na een korte stop gaan we naar Bocken waar we een walk door ondergrondse grotten doen. Hierna rijden we door naar Promotory national park. Dit is het uiterste puntje van Australie, waar we een mooie wandeling maken. Dezelfde dag rijden we nog door naar Philiph Island, waar we nu zijn.
Ons busje (gelijk aan het BZV-busje) is al aardig ons huisje: versierd met schelpenslingers en magneten voor de spaarders in Nederland.
Volgende keer meer, de tijd is om!
Liefs Petra en Anne-lys
-
26 September 2012 - 10:13
Hillie:
Hallo meiden ,om de dag al lezend te beginnen is een goede start jullie maken wat mee .
ga jullie op geven voor Robison want jullie worden expers in overleven ben heel benieuwd naar de foto''s
Ook kunnen maken van de walvissen?? geniet verder en doe voorzichtig .
Hartelijke groet uit Noordwijk en ben benieuwd naar de magneten [ga nog een bord aanschaffen ]
Hillie -
26 September 2012 - 10:32
Gelsek:
Wauw wat een verhalen. Ben heel benieuwd naar jullie foto's.
Groetjes Gelske -
26 September 2012 - 19:28
Rinskje:
zou best een eindje met jullie mee willen liften wel ontzettend leuk ook wel erg spannend zo te lezen
hartelijke groeten -
26 September 2012 - 19:28
Rinskje:
zou best een eindje met jullie mee willen liften wel ontzettend leuk ook wel erg spannend zo te lezen
hartelijke groeten -
26 September 2012 - 19:28
Rinskje:
zou best een eindje met jullie mee willen liften wel ontzettend leuk ook wel erg spannend zo te lezen
hartelijke groeten -
26 September 2012 - 22:03
Trientsje:
Het lijkt wel een film. Wat veel spannende, boeiende belevenissen.
Leuk dat je verslag ervan maakt, kunnen we meegenieten.
liefs, Trientsje -
27 September 2012 - 05:53
Anne-lys:
Voor de liefhebbers: mijn australische nummer is 0429364324 (met netnummer). Sinds anderhalve week ben ik niet meer op mijn eigen nummer te bereiken.
Leuk om deze reacties te lezen. -
01 Oktober 2012 - 20:15
Grietje Rooks:
Wat leuk om jullie avonturen te lezen en jullie zo te kunnen volgen en een beetje mee te kunnen genieten van jullie grote avontuur. Heel veel groeten, Grietje -
02 Oktober 2012 - 22:47
Greet:
He hallo Meiden!!!! wat een verhalen, wat een belevenis!! Leuk om jullie verhalen te lezen, de verschillende mensen die jullie treffen en hun verhalen en tips. Al die beesten die jullie zien in het wild, dat moet een heerlijk gevoel zijn je daar tussen te begeven!!
leuk dat jullie een sms stuurden de 23ste!! dacht al vreemd nummer, kan bijna niet missen! :)
he veel plezier daar en ben benieuwd naar het volgende verhaal!!!
dikke kroeper, groeten Greet -
04 Oktober 2012 - 13:13
Debbie:
Nou ik lees het wel jullie hebben je nog geen moment verveeld. Leuk dat je zo makkelijk contact maakt daar. Dat is ook mijn ervaring in Indonesie en dat maakt het zo bijzonder.Je komt zoveel mensen tegen die reizen.
Nog een fijne tijd daar en we blijven je volgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
